PRZYWIĄZANIE W PSYCHOTERAPII

Trzy cechy – bezpieczne przywiązanie, elastyczność i umiejętność wychowywania dzieci mających poczucie bezpieczeństwa - są skorelowane ze zdolnością jednostki do refleksji nad własnym doświadczeniem. Te same trzy motywy organizują model terapii jako przemiany przez relację. W tym modelu relacja pacjenta z terapeutą jest podłożem zmian i ma pierwszorzędne znaczenie. Stanowi bezpieczną bazę będącą warunkiem koniecznym eksploracji, rozwoju i zmiany. Relacja jest także kontekstem, w którym terapeuta i pacjent po znalezieniu przestrzeni psychicznej dla tych doznań mogą starać się je zrozumieć.

Autor łączy najważniejsze odkrycia w dziedzinie teorii przywiązania z badaniami nad ich zastosowaniem w psychoterapii oraz skrupulatnie objaśnia i ilustruje przykładami klinicznymi złożone koncepcje naukowe.
dr Peter Fonagy, University College London

Jasne i przystępne opracowanie naukowe prezentujące najnowsze osiągnięcia w teorii przywiązania, intersubiektywności, neuronauki społecznej i uważności. Autor nakłada te „mapy pojęciowe" na praktykę terapii, by zapoznać z nią czytelnika i stworzyć nową wizję terapii. To lektura obowiązkowa dla psy-choterapeutów pragnących pozostać na bieżąco w swojej dziedzinie oraz bogate źródło wiedzy dla uczących się klinicystów.
dr Christopher K. Germer, Cambridge, Massachusetts

Dr Davidi J. Wallin jest psychologiem klinicznym i psychoterapeutą prowadzącym prywatną praktykę oraz autorem wielu książek i artykułów.




Spis treści

1. Przywiązanie i zmiana

CZĘŚĆ I. BOWLBY I JEGO NASTĘPCY

2. Podstawy teorii przywiązania
3. Mary Main: reprezentacje umysłowe, metapoznanie oraz Wywiad Przywiązania Dorosłych
4. Fonagy i jego następcy

CZĘŚĆ II. RELACJE PRZYWIĄZANIA I ROZWÓJ SELF

5. Wielość wymiarów self
6. Odmiany doświadczeń przywiązania
7. Jak relacje przywiązania kształtują self

CZĘŚĆ III. OD TEORII PRZYWIĄZANIA DO PRAKTYKI KLINICZNEJ

8. Doświadczenie niewerbalne a „znane-niemyślane": droga do emocjonalnego rdzenia self
9. Postawa self wobec doświadczenia: zanurzenie, mentalizacja i uważność
10. Pogłębienie klinicznego wymiaru teorii przywiązania: intersubiektywność i perspektywa relacyjna

CZĘŚĆ IV. WZORCE PRZYWIĄZANIA W PSYCHOTERAPII

11. Jak stworzyć „tygiel" rozwojowy
12. Pacjent zdystansowany: od izolacji do intymności
13. Pacjent zaabsorbowany: stwarzanie przestrzeni dla własnego myślenia
14. Pacjent zmagający się z nierozwiązanym doświadczeniem urazu: leczenie ran po urazie i stracie