POD SKÓRĄ.
Psychoanalityczne studium modyfikacji ciała

Fragment Wprowadzenia "Ciało jako płótno"

[...] Danny powiedział mi, że mniej więcej od trzynastego roku życia intensywnie tatuował swoje ciało i przebijał je kolczykami. W momencie aresztowania tusz pokrywał przynajmniej połowę jego skóry.

Modyfikacja powierzchni ciała stała się dlań swego rodzaju uzależnieniem: oczekiwał samego procesu przekształcania w równej mierze co ostatecznego efektu wizualnego. Każdy tatuaż czy kolczyk był osobistą pieczęcią odciskaną na własnym ciele.

Nasze wspólne dociekania dotyczące przymusu naznaczania swojego ciała pomogły mi zrozumieć, że Danny tylko w ten sposób mógł poczuć, że jego ciało należy do niego. Próbował je odzyskać, a wraz z nim poczucie, że jest odrębną osobą.

Pokrywając ciało kolejnym tatuażem, pragnął wymazać znienawidzonego Innego, który w przeżyciach Danny’ego był umiejscowiony bardzo konkretnie w jego ciele. Zmieniał więc swoje ciało w malarskie płótno, a tatuując litery H–A–T–E („nienawiść”) między knykciami, komunikował też innym ludziom, że najlepiej zrobią, gdy zostawią go w spokoju [...].

Już najwyższy czas, by klinicyści zgodzili się z faktem, że ciało ma znaczenie. Niniejsza książka w błyskotliwy sposób pokazuje, że psychoanaliza może rzucić światło na nasze zmagania z fizycznością ludzkiego bytowania oraz zaproponować skuteczne rozwiązania w pracy klinicznej. Jako autorka tego opracowania Alessandra Lemma wyrasta na jedną z postaci wnoszących najbardziej oryginalny i twórczy wkład do współczesnej psychoterapii psychoanalitycznej.

Książka jest pełna wnikliwych klinicznych spostrzeżeń, dostarczając równocześnie innowacyjnej teoretycznej syntezy na temat związków ciała i umysłu, której brakowało nam od dawna.

Peter Fonagy,
Freud Memorial Professor of Psychoanalysis, University College London

To świetna książka. Choć napisana na tyle przystępnie, że może służyć  szerokiemu gronu odbiorów, dotyka zarazem głębokich psychoanalitycznych i klinicznych kwestii. Odnosząc się do specyficznych nieświadomych fantazji i nienawiści wobec rzeczywistości, które leżą u podstaw kompulsyjnego modyfikowania powierzchni ciała, prezentuje istotną psychoanalityczną perspektywę dotyczącą złożonej i delikatnej roli wczesnej opieki macierzyńskiej w procesie rozwojowym.

Dana Birksted-Breen,
psychoanalityk szkoleniowy Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego,
członek rady redakcyjnej International Journal of Psychoanalysis

Alessandra Lemma jest dyrektorem Oddziału Rozwoju Terapii Psychologicznych w Zespole Opieki Zdrowotnej Tavistock i Portman oraz dyrektorem klinicznym w Centrum Badania Interwencji Psychologicznych, a także profesorem wizytującym na Wydziale Psychoanalizy w University College w Londynie i profesorem honorowym w zakresie terapii psychologicznych na Essex Unversity.

Jest członkiem Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego i Brytyjskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz redaktorem regionalnym International Journal of Psychoanalysis w Londynie. Pełni również funkcję redaktora naczelnego serii wydawniczej The New Library of Psychoanalysis w wydawnictwie Routledge. Jest autorką wielu publikacji na temat psychoterapii i psychoanalizy.

Spis treści

Wprowadzenie. Ciało jako płótno           9

Rozdział 1. Jaką mnie pragniesz                40

Rozdział 2. Objaw brzydoty        62

Rozdział 3. Lustra            80

Rozdział 4. Być widzianym lub obserwowanym 104

Rozdział 5. Terytoria okupowane i obce części. Odzyskiwanie ciała         128

Rozdział 6. Kopie bez oryginałów. Ciało matki i zawiść   154

Rozdział 7. Botoksowanie przeżyć           176

Rozdział 8. Tusz, dziury i blizny  200

Zakończenie. Porządek czystej decyzji”               231

Bibliografia         238

Indeks haseł      253

Indeks nazwisk 291